Wildlife & Raki

Gisteren op de middag gingen hier plots de hemelsluizen weer open, op minder dan 5 minuten veranderde de stralende hemel onheilspellend in mist, stortregen en wind. Een uurtje later klaarde alles gelukkig weer op en dank zij de warmte droogde alles snel weer op.
We vertrekken met 6 (2 NL. 2 D en 2 B) in een open jeep... Hoe langer we rijden, hoe primitiever de huisjes worden.
Kinderen staan vrolijk te wuiven langs de kant van de weg.
2 Maraboes (minister vogels omwille van hun zwarte jas) komen aangevlogen, waaw wat zijn die groot.
Al snel verdwijnt de asfalt en krijgen we weer hobbelige baantjes te verduren.

Na ruim een half uur rijden arriveren we in het Taru dorp.
We worden ontvangen op de houten bankjes van een lemen hut met een glaasje water, uiteraard krijgen we ook een tikka en bloemetjes.
De rimboe is stevig afgesloten zodat de wilde dieren het vee niet komen oppeuzelen.
We trekken de wildernis in langs een pad en komen uiteindelijk uit op een open vlakte waar de toren staat.
Beneden een primitief toilet inclusief dikke spinnen met een emmertje ernaast om door te spoelen.
Via een draaitrap komen we bij onze hut: een eenvoudig hok met 2 banken waar heel dunne matrasjes op liggen en een klamboe om de beestjes van ons af te houden.
We deponeren onze spullen en trekken het veld in.
Daar gaan we samen met onze gastvrouw op zoek naar de scheutjes van een varensoort. Niet simpel voor ons om te vinden, de lokals trekken ze wel 100 keer sneller dan wijzelf.
Er groeien ook currybladeren die heerlijk ruiken.

We worden ook gewaarschuwd voor teken, het zit hier vol van die lelijke bloedzuigertjes, ze zien er uit als kronkelende wormpjes.

Op naar het dorp, we installeren ons op de grond en mogen onze oogst ontdoen van de dikste steeltjes.

En wat zien we daar, Gino heeft beet, een teek heeft zich net lekker volgezogen en laat een stevig bloedende wonde achter, het duurt toch wel even om te stelpen.

En dan concentreren we ons weer op de kook:
Er komt een primitief ijzeren toestelletje naar boven om aardappeltjes te snijden, echt tof.
Alles wordt grondig gewassen onder de pomp.

Op naar de vijzel: een platte steen met een kei.
We maken een pasta van komijn en korianderzaad met look en enkele chilipepertjes (medium,spicy ;-) ), het ruikt nu al heerlijk.

Dan mee naar binnen in een lemen hutje. Aarden vloer, nauwelijks verlicht...
We nemen plaats op gevlochten matjes aan een klein houtvuurtje in een kuiltje.
Daarboven past perfect een pannetje waar snel wat olie in wordt verhit, uitje erbij, onze kruidenpasta erbij en onze zelfgeoogste scheutjes.
Roeren maar... Dan nog wat zout en kurkuma poeder erbij en ons eerste gerechtje is klaar.

Dan zijn de aardappeltjes aan de beurt, die bakken we ook in olie, uitje erbij, massala poeder, kurkuma en uiteraard veel chilli, hmmmm.
We mogen 'aan tafel' ;-), op de grond dus en krijgen zelfs een vork! Glaasje water erbij.... Blijkt Raki (lokale rijstwijn) te zijn, straf spul. T is lekker en super gezellig. We komen te weten dat het NL koppel net uit elkaar is, ... Een heel verhaal, enfin, Gino vindt het geen goed idee en probeert de brokken te lijmen, haha we hebben daar echt met 4 in een deuk gelegen van het lachen, en naarmate de raki vloeide,...
Plots krijgen we nog een mega bord voorgeschoteld met Dahl Bat, niet te doen...En meer raki ;-). De kip serveer ik voor de zekerheid aan de hond in een onbewaakt moment.

Daarna in het donker terug door de jungle waar (hoogstwaarschijnlijk door de raki) alles anders klinkt, brrrrr beetje griezelig.
Daarna op ons terras: beestjes spotten, we zien dus werkelijk................... Helemaal niets.......
We vinden het best grappig en beginnen dan maar dieren uit te vinden: de maan wordt plots een zwanger vuurvliegje, enz... Tegen 20u liggen we al in bed.
Slapen blijkt niet zo simpel op die harde banken, we draaien en keren en staan om 2u maar weer op. We horen vanalles maar weerom niets te zien...
Met z'n 2 naar beneden, naar de wc-keet, met onze lichtje scannen we de velden op zoek naar gevaarlijke ogen... Niets...
Dan maar stilletjes weer naar bed, onze gidsen liggen op de grond aan ons hutje te slapen.
Om 6u uit de veren en ja hoor..... Weeral niets!

Terug naar het dorp, we vinden sporen van een neushoorn maar daar blijft het bij.
In het dorp krijgen we nog een glaasje thee als afscheid, we nemen nog wat foto's van de kinderen die heel graag naar het resultaat komen kijken op het scherm.
We verlaten dit primitieve dorpje en nemen afscheid van een warme gemeenschap... Wat een leven.